[2] W czwartej Ewangelii czasownik dei ma w większości przypadków znaczenie chrystologiczne; oznacza konieczność, której się poddał Chrystus, a która wynika z całkowitego poddania się woli Boga – por. J 3, 14.30; 4, 4; 9, 4; 10, 16; 12, 34; 20, 9.
[3] Por. A. Salas, Ewangelia wg św. Jana. Jezus – Ten, który stwarza nowego człowieka, Częstochowa 2002, s. 54.
[6] Por. S. Mędala, Ewangelia według świętego Jana. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz (NKB.NT IV/1), Częstochowa 2010, s. 450 – 451. Autor przytacza opinię J.L. Ska jako tło starotestamentalne Janowego dialogu przy studni (4, 1 – 42).
[11] Por. A. Salas, Ewangelia wg św. Jana. Jezus – Ten, który stwarza nowego człowieka, dz. cyt., s. 54 – 55.
[12] Por. J.L. Ska, Jésus et la Samaritaine (Jn 4). Utilité de l’Ancien Testament, art. cyt., s. 645.
[15] Por. K. Brzegowy, Święty Bóg i jego grzeszna oblubienica Izrael (Księga Ozeasza), w: Wielki świat starotestamentalnych proroków (Wprowadzenie w myśl i wezwanie ksiąg biblijnych, 4), Warszawa, 2001, s. 74 – 75.
[17] Por. A. Salas, Ewangelia wg św. Jana. Jezus – Ten, który stwarza nowego człowieka, dz. cyt., s. 55.
[21] Por. J.L. Ska, Jésus et la Samaritaine (Jn 4). Utilité de l’Ancien Testament, art. cyt., s. 645.
[23] Por. L. Stachowiak, Ewangelia według św. Jana. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz (Pismo Święte NT 4), Poznań 1975, s. 181.