prof.dr hab. Wojciech Budzyński

Dobre stosunki powietrzno – wodne i nawozowe (duża dostępność P K Mg i mikroelementów z rozkładu obornika) zapewniają komfort rozwoju i wzrostu jęczmienia wyrażający się dorodnym, baryłkowatym ziarnem, dobrze wypełnionym skrobią, o cienkiej plewce i małej powierzchni warstwy aleuronowej (białko) w stosunku do ośrodka (skrobia). Przedplon zbożowy istotnie pogarsza cechy fizyczne ziarna. Wynika to z faktu porażenia podstawy źdźbła przez choroby i pogorszenia przez to pobierania wody, gorszej krzewistości produktywnej i mniejszej zwartości kłosów, większego zagrzybienia łanu i ziarniaków. Pogorszenie dorodności ziarna skutkuje niskim poziomem cechy wyrównania. Ponadto, drobne ziarno zwiększa zawartość białka w stosunku do skrobi i pogarsza cechy fizyczne łuski. Zboża w przedplonie pogarszają jakość surowca także z powodu trudnych do usunięcia zanieczyszczeń obcymi ziarniakami. Z kolei udane przedplony motylkowate pozostawiające dużo azotu powodują tzw. ponawozowe zdrobnienie ziarna i pogorszenie wyrównania, bądź – takie same w skutkach – pogorszenie cech fizycznych ziarna na skutek wylegnięcia. Duża dostępność mineralizującego się w tym stanowisku azotu z reguły zwiększa zawartość białka do 12,5 – 14% s. m.

Strony WWW projektu Eurequa zostały przygotowane przez Annę Bieńkowską i Roberta d'Aystetten