|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Obiekt wybudowano w końcu IXX
wieku. Bardzo rozbudowany i skomplikowany układ budowli czynią go bardzo
interesującym. Zaporę ziemną wybudowano na Słupi poniżej ujścia Bytowej. W
wyniku spiętrzenia obu rzek powstał zbiornik sięgający cofką do przekroju Słupi
położonego w pobliżu jeziora Długie, które połączono z rzeką kanałem, włączając
je do powierzchni zbiornika. W zachodnim końcu jeziora wybudowano ujęcie wody,
od którego betonową sztolnią woda jest doprowadzana do kanału derywacyjnego.
Kanał, długości około 4,1 km, przechodzi syfonem pod otwartym ciekiem łączącym
jezioro Konitowskie z rzeką i zakończony jest ujęciem wody do rurociągów
roboczych. Wodę do turbin doprowadzają dwa, początkowo betonowe a na końcu
stalowe rurociągi o średnicy na wlocie 1,90 m i na końcówce 1,50 m. Długość
rurociągów około 670 m.
Elektrownia z budynkiem o ciekawej architekturze jest wyposażona w pięć turbin
Francisa. Odprowadzenie wody z turbin odbywa się za pośrednictwem komór
zrzutowych do kanałów umieszczonych po obu stronach budynku i stąd kanałem
zbiorczym do rzeki Słupi. Łączna moc elektrowni wynosi 4,16 MW.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
tekst : Zygmunt Piatkowski, zdjęcia : Andrzej Wita i Zygmunt Piatkowski
