POWRÓT

PARAMETRY FAL

Fale na powierzchni oceanu są bardzo różnorodne pod względem kształtu, rozmiaru, kierunku i prędkości przemieszczania. Z tego powodu powierzchnia ciągle się zmienia. W celu sprecyzowania typowych parametrów fal należy wziąć pod uwagę w miarę prosty kształt fali powierzchniowej. Jej postać najlepiej oddają sinusoida, trochoida lub cykloida. Pierwsza z nich najbardziej przybliża charakter długiej i połogiej martwej fali, cykloida jest podobna do krótkiej i stromej fali sztormowej, a trochoida ma kształt fali pośredniej między wymienionymi. Ruch falowy można zaobserwować na przykładzie prostej fali o niewielkiej wysokości  w porównaniu z długością. Przedstawia ją sinusoida.

Parametry fali:

 grzbiet, dolina, wysokość (h),

 amplituda (a),

długość (L),

 okres (T),

 prędkość rozchodzenia się profilu (c),

 prędkość orbitalna, średnia stromość(K),

 częstotliwość (t),

 kierunek rozprzestrzeniania,

 energia (E).

Wysokość, długość i amplitudę fali określa się najczęściej w metrach, okres w sekundach, a prędkość w m/s. Między długością, prędkością i okresem występują związki, które można wyznaczyć za pomocą prostych wzorów wiążących te parametry. Pewne z powyższych wymiarów będą się kształtowały odmiennie w warunkach płytkowodnych, ponieważ kształt fali zależy tam od wielu czynników  i znacznie odbiega od sinusoidy. Niezbędne jest na przykład rozgraniczanie prędkości fali (c) od prędkości wody (r), na powierzchni której zachodzi falowanie. W warunkach głębokowodnych zasadniczo nie następuje poziome przemieszczanie masy wodnej w strefie objętej falowaniem. W strefie przyboju zachodzą natomiast poziome ruchy wody powstające w wyniku zdeformowanego profilu falowego w stosunku do niezaburzonego profilu występującego na głębokiej wodzie.