Artykuł podejmuje problem badania recepcji muzyki poważnej. Celem roboczym jest ukazanie paradygmatu jaki przyświeca prowadzonym badaniom. Zaprezentowane zostaną przykłady badań, które będą analizowane w celu potwierdzenia tezy na temat tego, że do badań recepcji muzyki poważnej bezwiednie przenoszone są kategorie badania kultury masowej. Celem głównym pracy jest wskazanie drogi, którą powinny pójść badania zorientowane na ontologiczną autonomię dzieł. Mimo teoretycznego charakteru niniejsza praca ma służyć uzdrowieniu praktyki muzycznej. Fałszywe przekonanie o zaniku różnicy w recepcji muzyki poważnej i lekkiej ma destrukcyjny na politykę repertuarową publicznych instytucji kultury.