Prace argentyńskiego artysty Daniela Garcíi urodzonego w Rosario, w 1958 roku, obejmują głównie malarstwo i rysunek, ale z czasem włączył on do swojej praktyki inne formy i techniki lub urządzenia, takie jak książki, płyty, filmy i fotografie. W tym sensie jego praca dopuszcza kwalifikację heterogeniczności; Jednak nie tylko dorobek pozwala na taką kwalifikację, ale także różnorodność problemów, które zgłębia w swojej sztuce, nawet jeśli są powtarzane: ciało i jego reprezentacja, historia sztuki i obrazów, relacje między słowami i rzeczami, pamięć i zapomnienie. W tym artykule proponujemy wstępny przegląd twórczości Garcíi, skupiający się na niektórych z wymienionych aspektów i ze stałym zamiarem nawiązania (tak jak robi to García w swojej pracy) relacji z kinem, filozofią i literaturą.