Antoni Poczobut - Katedra Łąkarstwa i Urządzania Terenów Zieleni

    Urodził się 13 czerwca 1905 roku w Usnarzu Murowanym w woj. białostockim. Gimnazjum im. Adama Mickiewicza ukończył w Grodnie w 1927 roku. Studia rolnicze rozpoczął na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w 1929 r. Specjalizował się z zakresu uprawy łąk i pastwisk; wykonał pracę dyplomową pt. „Opis łąk gm. rzeszańskiej” pod kierunkiem prof. dr J. Jagnina i w roku 1934 uzyskał stopień inżyniera rolnictwa.

    Od roku 1935 do wybuchu II-giej Wojny Światowej pracował w Wileńskiej Izbie Rolniczej na stanowisku inspektora łąkarstwa. W latach 1940-1945 kierował podwileńskimi gospodarstwami rolnymi (Karolinki, Dębówka, Justynówka, Eljakiszki). Po przyjeździe z Wileńszczyzny do Polski w 1946 roku podjął pracę w Okręgowym Zarządzie Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Giżycku, pełniąc tam funkcje kierownika Inspektoratu Plantacji, kierownika Sekcji trwałych użytków zielonych i plantacji nasiennych traw. W 1953 roku rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, należąc do ścisłego grona jej organizatorów. Pełnił m.in. funkcję prodziekana Wydziału Rolniczego oraz wicedyrektora Instytutu Uprawy Roli i Roślin. Duże zasługi położył w tworzeniu Katedry Uprawy Łąk i Pastwisk, pełniąc kolejno funkcje adiunkta, zastępcy profesora, a od roku 1965 kierownika Katedry, aż do przejścia na emeryturę w roku 1975. Stopień doktora nauk rolniczych i leśnych uzyskał w 1960 r. na podstawie obrony pracy doktorskiej nt. „Badania nad ekotypami kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.) woj. olsztyńskiego”, a już w roku 1964 opublikował rozprawę habilitacyjną pt. „Wpływ niektórych sposobów zagospodarowania łąki na plonowanie i zmianę porostu” i uzyskał stopień doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1971 roku. W swojej wieloletniej pracy naukowej zajmował się zagadnieniami zagospodarowania łąk i pastwisk, badaniami siedlisk użytków zielonych, plantacji nasiennych traw oraz biologii roślinności użytków zielonych. Z tego zakresu opublikował ok. 40 rozpraw naukowych, dziesiątki artykułów popularno-naukowych, a także szereg ekspertyz oraz innych opracowań dla praktyki rolniczej. Był współautorem podręcznika „Szczegółowa Uprawa Roślin” (1958, PWRiL) oraz „Przewodnika dla rolników ziem północno-wschodnich” (1961, PWRiL), a także kilku skryptów akademickich z łąkarstwa.

    Profesor Antoni Poczobut był cenionym dydaktykiem-wychowawcą wielu pokoleń młodzieży akademickiej i młodej kadry naukowej. Prowadził wykłady, seminaria i ćwiczenia z Uprawy łąk i pastwisk ze studentami Wydziału Rolniczego i Zootechnicznego. Pod Jego kierunkiem 138 studentów wykonało prace magisterskie z zakresu łąkarstwa. Wypromował dwóch doktorów nauk rolniczych. Znany był również ze swej ożywionej działalności popularyzatorskiej, będąc współorganizatorem wielu szkoleń i kursów dla służby rolnej regionu północno-wschodniej Polski.

    Bogate doświadczenia zawodowe, nabyta wiedza oraz duże umiejętności pedagogiczne zjednały Mu sympatię nie tylko wśród współpracowników, ale także wśród szerokich rzesz studentów. Za działalność dydaktyczno-wychowawczą i organizacyjną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, a wśród nich Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

    Profesor Antoni Poczobut zmarł 15 listopada 1991 roku w wieku 86 lat.