Henryk Kern - Katedra Łąkarstwa i Urządzania Terenów Zieleni

    Urodził się w Wilnie w roku 1903. Po ukończeniu szkoły średniej studia wyższe rozpoczyna w 1924 roku na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie, stąd po dwóch latach powraca do Wilna, aby kontynuować naukę na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1927 roku ponownie wraca do Warszawy, gdzie kontynuuje studia na Wydziale Rolnym SGGW i kończy je z wyróżnieniem w 1929 roku, uzyskawszy stopień magistra inżyniera rolnika ze specjalizacją łąkarską.

    Pracę zawodową Henryk Kern rozpoczyna w 1927 r. jeszcze jako student. Po ukończeniu studiów przenosi się do Zakładu Doświadczalnego Uprawy Torfowisk pod Sarnami. Po sześcioletnim stażu w tym Zakładzie przenosi się do Lwowa, gdzie obejmuje stanowisko starszego inspektora łąkarstwa w Lwowskiej Izbie Rolniczej. Tam pracuje do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie w roku 1945 Henryk Kern podejmuje pracę w Krakowie jako specjalista w zakresie łąkarstwa. Po dwóch latach przenosi się do Wrocławia, gdzie obejmuje stanowisko starszego asystenta w Katedrze Uprawy Roli i Roślin Uniwersytetu oraz Politechniki Wrocławskiej. Po pięcioletniej pracy na tych uczelniach w 1952 roku obronił pracę doktorską pt. „Struktura gleby pod darnią łąkową doliny rz. Odry” i uzyskał stopień doktora nauk rolniczych. Następnie przenosi się do Olsztyna, gdzie w Wyższej Szkole Rolniczej obejmuje Katedrę Uprawy Łąk i Pastwisk i organizuje ją od podstaw. W czasie pracy na uczelni, oprócz zajęć dydaktycznych i badawczych, nadal aktywnie współpracuje z praktyką rolniczą, koncentrując się głównie na pomelioracyjnym zagospodarowaniu torfowisk. W 1963 r. przeniesiony zostaje do Lublina. Tu obejmuje Katedrę Uprawy Łąk i Pastwisk w Wyższej Szkole Rolniczej. W roku 1967 otrzymuje nominację na profesora nadzwyczajnego. Po przekształceniu uczelni na Akademię Rolniczą i jej reorganizacji obejmuje tam stanowisko przewodniczącego Zespołu Dydaktycznego oraz kierownictwo Zakładu Uprawy Łąk i Pastwisk Instytutu Uprawy Roli i Roślin. Na tym stanowisku pozostaje do czasu przejścia na emeryturę, tj. do połowy 1973 roku.

    W czasie wieloletniej pracy dydaktycznej w uczelniach rolniczych prof. dr Henryk Kern był promotorem 9 prac doktorskich oraz 174 łąkarskich prac magisterskich. Jego działalności naukowej zawsze przyświecała praktyczna myśl przewodnia. Stąd też należał On do grona naukowców umiejących wiązać potrzeby praktyki z osiągnięciami nauki. Jego wnikliwość i pracowitość pozwala na umiejętne organizowanie i prowadzenie prac badawczych. Interesował się zagadnieniami na styku łąkarstwa i melioracji. Zajmował się m.in. określaniem zmian w życiu roślin znajdujących się w dolinach rzek, w których występowały zjawiska erozji oraz kolmatacji. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 100 różnych publikacji, a w tym 50 prac naukowo-badawczych, 25 badawczo-projektowych, 14 dydaktycznych i 22 popularno-naukowych. Oprócz prac naukowo-dydaktycznych prowadził również szeroką działalność społeczną. Brał aktywny udział w pracach różnych rad naukowych oraz współdziałał z SITWM. Za całokształt działalności prof. dr Henryk Kern otrzymał wiele odznaczeń i nagród. Między innymi odznaczony został Medalem X-lecia PRL, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Oznakami Honorowymi: Zasłużony dla Warmii i Mazur, Zasłużony Pracownik Rolnictwa, WSR w Olsztynie i Lublinie oraz Złotą Odznaką SITWM.

    Profesor Henryk Kern przeżył 100 lat. Zmarł 28 marca 2004 roku.