Longin Olesiński - Katedra Łąkarstwa i Urządzania Terenów Zieleni

    Urodził się 11 kwietnia 1929 r. w Chrzanowie w środowisku robotniczym. Tu ukończył szkołę powszechną, a następnie podczas okupacji (1943-1945) pracował w fabryce lokomotyw w Chrzanowie jako uczeń modelarstwa odlewniczego. W lutym 1945 roku po wyzwoleniu rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Chrzanowie. Egzamin dojrzałości w klasie typu matematyczno-fizycznego złożył w czerwcu 1950 r. We wrześniu tegoż roku zdał egzamin wstępny na Wydział Leśny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, jednakże z braku miejsc na tej Uczelni został skierowany na Wydział Rolny Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Dyplom inżynierski tej Uczelni uzyskał w lutym 1954 roku, a studia drugiego stopnia (magisterskie) w specjalizacji uprawy łąk i pastwisk ukończył w październiku roku 1955 pod kierunkiem prof. dra Henryka Kerna. Tematem pracy magisterskiej była roślinność łąk w dolinie Łyny.

    Pracę w Katedrze Uprawy Łąk i Pastwisk WSR w Olsztynie podjął z dniem 1 listopada 1955 r. jako asystent, a od 1 maja 1958 r. pracował na stanowisku starszego asystenta. Rozprawę doktorską pt. „Występowanie komonicy błotnej (Lotus uliginosus Schk.) w województwie olsztyńskim oraz jej ekotypy” obronił w 1964 r., a po uzyskaniu stopnia doktora nauk rolniczych w 1966 r. został adiunktem. W roku 1989 na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Geobotaniczna charakterystyka Niziny Staropruskiej” oraz przeprowadzonego przewodu habilitacyjnego Rada Wydziału Rolniczego nadała Mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych. Od 1990 roku do chwili przejścia na emeryturę pracował na stanowisku docenta w Zakładzie Łąkarstwa Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.

    Badania naukowe doc. dr hab. Longina Olesińskiego dotyczyły głównie florystyki roślin naczyniowych i grzybów, siedlisk łąkowo-pastwiskowych, ze szczególnym uwzględnieniem torfowisk i gytiowisk oraz biologii wybranych gatunków roślin łąkowo-pastwiskowych. Z tego zakresu opublikował 35 oryginalnych rozpraw naukowych, kilkadziesiąt prac popularno-naukowych i ekspertyz. Ponadto brał udział w opracowaniu „Atlasu Florae Europaeae” oraz w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce” (ATPOL). Doc. dr hab. Longin Olesiński był także współtwórcą i kuratorem naukowego zielnika roślin naczyniowych, liczącego ok. 8000 okazów.

    Za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej uhonorowany został wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia ART, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz odznaczeniami organizacyjnymi LOP i regionalnymi.

    Zmarł 4 czerwca 2003 roku w wieku 74 lat.