Opracowanie artykułu do publikacji w czasopiśmie naukowym wymaga spełnienia określonych wymagań edycyjnych i formalnych. Najważniejsze dotyczą sposobów powoływania się na źródła literaturowe i zestawienie piśmiennictwa. Przydatne są także wskazówki odnoszące się do struktury artykułu i umieszczania elementów tekstu. Poniżej zamieszczono główne zasady przygotowania tekstu do Listów Ekonomicznych.

Struktura artykułu

Na stronie tytułowej artykuł powinien zawierać następujące elementy:

1. Tytuł
2. Nazwiska autorów i ich afiliacje
3. Streszczenie (nie więcej niż 200 słów)
4. Słowa kluczowe (maks. 6 słów)
5. Kody JEL http://www.aeaweb.org/jel/guide/

W głównej części artykułu powinny znajdować się ponumerowane elementy (np. główne części 1., 2. itd., następny poziom 1.1., 1.2. itd.) tj.:

1. Wprowadzenie
2. Metodyka
3. Wyniki i dyskusja
4. Podsumowanie
5. Bibliografia
6. Załączniki

Strona tytułowa powinna zawierać jasny i zrozumiały tytuł, który jednoznacznie określa treść całego artykułu. W tytule należy unikać wzorów i skrótów.

Imiona i nazwiska autorów (a w przypadku autorów z instytucji naukowych także afiliacje). Do powiązania autorów i afiliacji należy użyć gwiazdek (*, ** itd.), wstawianych tuż po kolejnych nazwiskach autorów. Pod wierszem z autorami należy umieścić nazwy afiliowanych instytucji, zaś w stopce pierwszej strony wstawić przypis zawierający pełny adres pocztowy instytucji i e-mail każdego z autorów. Należy podać też tytuły naukowe/zawodowe autorów – jeśli występują.

W streszczeniu należy umieścić kontekst artykułu, tło przeprowadzonych badań, jasno określony cel badań, podstawowe procedury (wybór badanych/danych, założenia metodyczne, metody i miary analityczne), główne wyniki badań (podając w miarę możliwości uzyskane efekty i ich istotność statystyczną) oraz główne wnioski. Streszczenie powinno zawierać ok. 150-200 słów.

Słowa kluczowe powinny być zapisane małymi literami (z wyjątkiem skrótów i nazw własnych), oddzielone średnikami, a lista zakończona kropką, np. FOREX; portfel inwestycyjny; rynek IT. Znaczenie skrótów należy umieszczać wtedy, gdy ma to sens (jeśli skrót składa się z 3 lub więcej liter), np. CFD; kontrakt różnic kursowych. Można podać 4 do 6 słów kluczowych, które będą wykorzystane do indeksowania.

Kody JEL. W artykule należy wpisać wszystkie odpowiadające treści artykułu kody JEL. Klasyfikacja i wykaz kodów został przygotowany i opublikowany przez Journal of Economic Literature na stronie http://www.aeaweb.org/jel/guide/

Główna część artykułu powinna być podzielona na widoczne, ponumerowane części, wymienione poniżej. Należy przy tym stosować system dziesiętny, na nie więcej niż trzech poziomach (np. główne części 1., 2. itd., następny poziom 1.1., 1.2. itd.).

Wprowadzenie powinno zawierać kontekst badań, tj. naturę i znaczenie problemu badawczego. W tej części należy podać główny cel artykułu lub cel badawczy oraz użyte, weryfikowane badaniami, czy obserwacjami hipotezy. Można stosować odniesienia literaturowe raczej o ogólnym charakterze. W tej części, podobnie jak w kolejnej – metodycznej - nie należy umieszczać obszernej dyskusji wyników. Część powinna być w miarę możliwości wolna od akronimów i specjalistycznego żargonu.

Metodyka. W tej części należy jasno określić metody naukowe wykorzystane w badaniach wraz z ich uzasadnieniem. Opis wszelkich danych, metod, procedur i narzędzi powinien być na tyle szczegółowy, aby na jego podstawie można było uzyskać/sprawdzić wyniki. Przy tym, powinno się umieszczać aktualne informacje i adekwatny przegląd literatury, odnoszące się do założonego celu i planu badań, zaś opis uzyskanych efektów powinien znaleźć się w części zawierającej wyniki. Stosowanie metod wcześniej publikowanych powinno być opatrzone odpowiednim odnośnikiem do literatury tematu, a szczegółowo opisać należy jedynie ich modyfikację. Należy także zdefiniować pojęcia statystyczne, wyjaśnić skróty, stosowane symbole oraz umieścić odnośniki do opisu procedur statystycznych.

Wyniki i dyskusja. Część powinna zawierać tabele, rysunki i tekst z uzyskanymi wynikami badań zamieszczane w logicznej kolejności. Należy unikać powtarzania wszystkich danych w tabelach, rysunkach i tekście, w których powinny znaleźć się najważniejsze rezultaty badań. Wskazane jest ograniczenie liczby tabel i rysunków do zawierających wyjaśnienie założonego w artykule problemu. Korzystne jest alternatywne stosowanie tabel i rysunków. Dodatkowe lub uzupełniające dane i wyniki można umieszczać w załącznikach na końcu artykułu, dzięki temu nie będą wpływały na spójność treści dyskusji lub będą mogły być publikowane w wersji online artykułu. Warto podkreślić istotne i nowe aspekty badań oraz podparte najlepszymi dowodami wnioski z przeprowadzonych analiz. Nie należy powtarzać danych i informacji zamieszczonych w poprzednich częściach (np. wstępie i metodyce). Aby wykazać trafność przeprowadzonego wnioskowania wskazane jest bezpośrednie połączenie wniosków z celami.

Podsumowanie. W tej części należy zamieścić główne wnioski i płynące z nich konsekwencje w odniesieniu do przedstawionego w artykule problemu badań. Warto zwrócić uwagę, aby zamieszczona w tej części treść miała charakter interdyscyplinarny, zrozumiały dla szerszego kręgu naukowców i osób zainteresowanych bez konieczności analizowania całego artykułu. Ta część artykułu jest obligatoryjna.

Bibliografia powinna zawierać uporządkowane alfabetycznie, wg nazwiska pierwszego autora oraz w razie potrzeby chronologicznie, źródła użyte w tekście. Tytuły artykułów z czasopism i tytuły książek powinny być wyróżnione kursywą. Nazwy czasopism powinny być podane w całości. Sposoby zamieszczania źródeł podano poniżej.

Załączniki. Jeśli występuje więcej niż jeden załącznik, to powinny być oznaczane jako A, B itd. Umieszczane w tej części wzory i równania także powinny mieć odmienną od głównej części artykułu numerację, np. [A.1], [A.2]. Podobnie postępuje się z tabelami, np. Tabela A.1. i rysunkami Rys. A1., Rys. A.2. itd.