Kościół katolicki obchodzi 2 lutego święto Ofiarowania Pańskiego, które upamiętnia dzień, w którym mały Jezus, zgodnie z żydowskim prawem, czterdzieści dni po narodzeniu został przyniesiony do świątyni przez Maryję i Józefa. Popularnie mówimy również o święcie Matki Bożej Gromnicznej i przyjmujemy, że do tego dnia można trzymać w naszych domach choinkę.

Jednak drugiego dnia lutego chrześcijanie powinni pamiętać również o tych, którzy podejmując życie konsekrowane, zdecydowali się oddać Bogu. Dzień Życia Konsekrowanego jest obchodzony na mocy decyzji Jana Pawła II od 1997 roku.

– To jest dzień, w którym powinniśmy modlić się i myśleć o tych osobach, które swoje życie zdecydowały się poświęcić Bogu. Człowiek wierzący postrzega życie jako dar od Boga, ale jednocześnie pewne zadanie. I nieustannie towarzyszy mu pytanie: do czego zostałem powołany? Niektórzy uznają, że zostali powołani do tego, aby całkowicie oddać się Bogu. To oddanie może przybierać różne formy - mówi ks. prof. Marian Machinek.

Formy życia konsekrowanego

Życie konsekrowane można prowadzić m.in. we wspólnotach zakonnych czy rozmaitych instytutach, ale istnieją również formy życia pustelniczego. Wszystkich łączy jednak jedna rzecz - poświęcenie się Bogu.

– Należy przede wszystkim pamiętać, że to powołanie nie jest medalem za jakieś osiągnięcia. Do życia konsekrowanego nie są powoływani najlepsi albo najbardziej święci. Powołanie nigdy nie jest za coś, a zawsze po coś. Taka osoba zobowiązuje się do przestrzegania trzech rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Jest również dobrowolnie zależna od innych – przełożonych czy osób kierujących daną wspólnotą – wyjaśnia ks. prof. Marian Machinek.     

Jednak ludzie konsekrowani to nie tylko bracia zakonni czy siostry zakonne. To także ci, którzy żyją między nami i nie noszą habitów, sutann czy zakonnych welonów. Życie konsekrowane może przybrać również bardziej indywidualną formę – na przykład wtedy, kiedy decydują się na nie kobiety niezamężne (stając się dziewicami konsekrowanymi), wdowy czy wdowcy.

– Jest to indywidualna forma życia konsekrowanego, ale też nie do końca, bo również jest się częścią jakiejś wspólnoty formacyjnej – np. dziewic konsekrowanych. Prowadzi się swoje życie, ale w formacyjnej łączności z innymi wspólnocie, w wierności wspólnemu charyzmatowi, w przestrzeganiu tych samych zasad czy we wspólnych spotkaniach i rekolekcjach itd. – mówi ks. Machinek. 

Czy osobą konsekrowaną może zostać każdy?

Myśląc o życiu konsekrowanym, nasuwa się naturalne pytanie, czy podjąć je może każdy, niezależnie, w jakiej sytuacji życiowej się znajduje.

– Teoretycznie tak, ale jeśli ktoś jest na przykład w związku małżeńskim i ma rodzinę, to jego pierwszym i podstawowym zobowiązaniem jest opiekowanie się tą rodziną. To nie jest tak, że można powiedzieć sobie, że zmieniam swoje życie, zostawiam rodzinę i zaczynam życie konsekrowane. Chociaż oczywiście zdarzają się takie sytuacje, w których ktoś zostaje wdową lub wdowcem, dzieci są dorosłe i samodzielne, to wówczas może otworzyć się taka nowa droga – wyjaśnia ks. prof. Machinek.

Życie konsekrowane może nie być dla każdego z jeszcze jednego powodu. Egzystowanie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie znajduje się dzisiaj w opozycji do panujących trendów. Dominują raczej konsumpcjonizm i hedonizm, a nie poświęcanie się komuś lub czemuś.  

– Dlatego właśnie życie konsekrowane jest dzisiaj trudniejsze do rozeznania, bo osoby konsekrowane są odbierane najczęściej jako outsiderzy. Pojawiają się pytania, po co tak żyć i jaki jest z tego pożytek. A to jest logika skupiona na doczesności, która polega na tym, że mierzymy wszystko miarą pożytku materialnego, a nie dostrzegamy i nie widzimy znaczenia korzyści duchowych. Osoby konsekrowane są dla Kościoła bardzo ważne, bo świadczą o tym, że wszyscy żyjemy dla Boga - tłumaczy ks. prof. Marian Machinek.

W pobliżu Olsztyna znajdują się dwa zgromadzenia żeńskie: Siostry Karmelitanki Bose w Spręcowie oraz Mniszki Klaryski Kapucynki w Szczytnie. Siostry utrzymują się z własnej pracy, a także ofiar wiernych. Osoby wierzące, w Dniu Osób Konsekrowanych, mogą wesprzeć je modlitwą lub poprzez dar materialny.

Marta Wiśniewska