Happening modowy „Dres(s)how” odbył się 1 grudnia w Galerii Wydziału Sztuki w Centrum Ekspozycyjnym Stara Kotłownia. Młodzi artyści zaprezentowali wykonane według własnego projektu obiekty tekstylne – artystyczne stroje. Eksponowane prace powstały w pracowni struktur wizualnych w Instytucie Sztuk Pięknych na Wydziale Sztuki UWM, prowadzonej przez dr Annę Drońską.

– Atmosfera była wzniosła i tajemnicza. Przełamując stereotypowy sposób prezentowania sztuki w Starej Kotłowni, pierwszy etap pokazu można było oglądać z perspektywy lotu ptaka. Uczestnicy tytułowego show w sennym tempie przemierzali salę posiedzeń Senatu UWM, idąc po projekcji tafli wody. Główny pokaz odbywał się już w samej galerii – mówi dr Anna Drońska.

Kreowanie ubioru jako obiektu artystycznego to zadanie wpisujące się w program działania pracowni struktur wizualnych. Jak podkreśla dr Anna Drońska, dla młodych adeptów sztuki jest to duże wyzwanie.

– Większość z nich pierwszy raz mierzy się z procesem projektowania stroju. Trudność polega również na tym, że autorzy wykonują projekty samodzielnie, korzystając z zaplecza technicznego i technologicznego pracowni. Końcowa faza realizacji zadania zawsze jest najbardziej ekscytująca. Prezentacja tekstylnego artystycznego obiektu na własnym ciele zawsze budzi dużo emocji – wyjaśnia przedstawicielka Wydziału Sztuki.

Autorami i wykonawcami happeningu byli studenci i absolwenci kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych na Wydziale Sztuki UWM. W pokazie wzięło udział 17 projektantów, którzy zaprezentowali 24 stroje.

– Żywioły, robaki i grzyby to były główne motywy, do których się odnosiliśmy, tworząc swoje projekty. Włożyliśmy naprawdę bardzo dużo pracy, aby wykonać zadanie jak najlepiej. Jeszcze po wakacjach dopracowywaliśmy detale i myślę, że efekt był zadowalający – mówi Mateusz Mikielski, student III roku, jeden z autorów prac.

Do wykonania swojego projektu, którego tematem przewodnim były grzyby, Mateusz wykorzystał odzież używaną. Jak podkreśla, widz nie miał na pierwszy rzut oka widzieć grzyba, ale ubrania miały przypominać jego teksturę.

Wśród kreacji znalazł się także dyplom licencjacki Natalii Popko, który został uznany przez Radę Naukową Dyscypliny Sztuki Plastyczne i Konserwacja Dzieł Sztuki, za najlepszy dyplom roku 2022/23.

– Tematem moich strojów był syndrom dziecka z dysfunkcyjnej rodziny. Pomysł zrodził się z moich osobistych przeżyć z dzieciństwa i zainteresowania psychologią. Zaprezentowałam trzy stroje, które charakteryzują trzy postawy występujące u dzieci z rodzin funkcjonujących w oparciu o nieprawidłowe wzorce. Role członków takiej rodziny są pomieszane, a dziecko często musi przyjmować rolę rodzica, która je przerasta – wyjaśnia Natalia.

Przygotowanie kreacji zajęło Natalii rok. Wszystko szyła sama, a prace łączy motyw psów.

– Psy przedstawiają wizerunek dzieci, bo są nierozumiejące, oddane, wierne i wpatrzone w opiekuna jak w obrazek. Pierwszą pracą są ogrodniczki imitujące zeszyt szkolny. Przedstawiają postawę „dziecka niewidzialnego”, czyli cichego i wycofanego, niesprawiającego problemów wychowawczych, które niczym się nie wyróżnia. Ucieka ono w świat literatury lub muzyki, co daje mu pozorne poczucie bezpieczeństwa – mówi Natalia.

Drugim strojem jest fartuszek, który przedstawia postawę „powiernika”.

– Jest to dziecko, któremu rodzic zwierza się ze szczegółów swojego i rodzinnego życia, wylewając na nie swoje emocje. Daje to rodzicowi mylne wrażenie, że nie potrzebuje już zwierzać się osobie dorosłej. Na fartuszku widnieje wizerunek psa, który nie rozumie, co się do niego mówi, mimo to pozostaje oddany i słucha – dodaje Natalia.

Ostatnim strojem jest sukienka imitująca świadectwo szkolne z czerwonym paskiem.

– Jest to postawa „bohatera domu”, czyli dziecka, które jest wzorowym i pomocnym uczniem. Można się nim pochwalić, utrzymując pozory „przykładnej rodziny”. To dziecko zwykle przejmuje rolę rodzica, opiekuje się rodzeństwem i wykonuje obowiązki domowe – podsumowuje Natalia.

Na niepowtarzalny klimat happeningu oprócz niesamowitych kreacji złożyła się także oprawa muzyczna. Opiekę nad muzycznym tłem wydarzenia sprawowali studenci z Instytutu Muzyki UWM: Małgorzata Skowronek i Kacper Sęk.

syla

Fot. Ścibor Ciepielewski