Tomasz Stenzel od najmłodszych lat interesuje się przyrodą, a w szczególności ornitologią. Już jako chłopiec przynosił do domu ranne oraz chore ptaki dzikie i gołębie, które próbował (z różnym wówczas skutkiem) leczyć. W tamtym okresie planował jednak zostać sokolnikiem i leśniczym. Zamiłowanie do prowadzenia badań naukowych wykazywał już w liceum. Przeprowadził wtedy badania zwieńczone plakatem nagrodzonym podczas Olimpiady Wiedzy Biologicznej organizowanej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1998 r.). Po szkole średniej z racji rodzinnych tradycji rozpoczął studia na kortowskim Wydziale Medycyny Weterynaryjnej. Zainteresowanie ptakami w nim jednak pozostało. Na III roku studiów rozpoczął współpracę z ówczesnym Zespołem Chorób Ptaków i to ona spowodowała, że wybrał drogę naukową. Wiedza zdobyta w ten sposób i aktywna praca naukowa zespołu motywowały go do publikowania prac popularnonaukowych. W okresie studiów i przed rozpoczęciem studiów doktoranckich opublikował łącznie 25 artykułów.

Bezpośrednio po studiach (2006 r.), rozpoczął studia doktoranckie, w trakcie których został zatrudniony na stanowisku asystenta. W roku 2010 uzyskał stopień doktora, a w roku 2017 stopień doktora habilitowanego. Oba stopnie uzyskał na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej naszego Uniwersytetu.

Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dwóch kierunków. Pierwszy to występowanie, immunopatogeneza zakażeń i mechanizmy ewolucji cirkowirusów ptaków. Drugi to występowanie wybranych czynników chorobotwórczych, w tym powodujących potencjalne zagrożenie zdrowia publicznego u ptaków wolnożyjących oraz gołębi domowych.

Co w swojej pracy lubi najbardziej?

– Wyzwania i to, że dzięki dostępowi do najnowocześniejszej aparatury i literatury mamy możliwości się z nimi mierzyć. Bardzo lubię również brać udział w międzynarodowych konferencjach i innych wydarzeniach naukowych. Umożliwia mi to bezpośrednie nawiązanie kontaktów z ludźmi zajmującymi się podobnymi zagadnieniami. Pozwala mi to dzielić się doświadczeniami, ale przede wszystkim otwiera drzwi do współpracy międzynarodowej, którą sukcesywnie staram się rozwijać. Uczę się dzięki temu również nowych rzeczy, co cenię sobie w tej pracy najbardziej – odpowiada prof. Stenzel.

Dorobek publikacyjny Tomasza Stenzla liczy ponad 270 pozycji, na które składają się cytowane ponad 500 razy prace opublikowane w czasopismach z listy JCR (64), współautorstwo podręcznika, doniesienia na kongresy, sympozja i konferencje (84) oraz prace popularno-naukowe, w tym opublikowane w czasopismach punktowanych spoza bazy JCR (121) i jedna ekspertyza sądowa. Ponadto opublikował w bazie GenBank NCBI ponad 600 sekwencji pełnogenomowych wirusów izolowanych od ptaków. Był kierownikiem dwóch (w tym jednego realizowanego we współpracy międzynarodowej), głównym wykonawcą jednego, oraz wykonawcą w trzech grantach przyznawanych w drodze konkursu (NCN, NCBiR, KBN). Kierował pięcioma projektami badawczych zamawianymi przez podmioty zewnętrzne (w tym jeden zagraniczny) realizowanymi w Katedrze Chorób Ptaków. Wypromował jednego doktora i jest opiekunem naukowym kolejnego doktoranta. Pełnił funkcję recenzenta w przewodach doktorskich i postępowaniach habilitacyjnych. Ocenił ponad 60 manuskryptów publikacji do czasopism z listy JCR.

Prof. Stenzel pełni funkcję członka Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Patologów Drobiu, członka komisji ds. Akredytacji Praktyk Kolumbopatologicznych, przewodniczącego polskiego oddziału Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Patologów Gołębi, brał aktywny udział w pracach zespołu ds. ewaluacji Wydziału Medycyny Weterynaryjnej oraz był członkiem międzynarodowego Zespołu Ekspertów oceniających wnioski badawcze w panelu NZ6 Narodowego Centrum Nauki (2022).  Za działalność naukową i organizacyjną był nagradzany, m.in. przez rektora UWM oraz ministra nauki.

Czas wolny od pracy prof. Stenzel poświęca rodzinie (żonie i córce) oraz swoim pasjom, którymi są bliższe i dalsze podróże, łowiectwo, fotografia przyrodnicza oraz hodowla ptaków. Hobbystycznie odtworzył bardzo rzadką odmianę barwną gołębi rasy gdański wysokolotny, za co otrzymał nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (2012 r.). Zwieńczeniem tej pracy było uzyskanie tytułu wicemistrza Europy na międzynarodowej wystawie gołębi tej rasy (2016 r.). Spełnia się również jako działacz społeczny. Był członkiem zarządu Pomorskiego Klubu Hodowców Sokoła Gdańskiego (2014-2018), jest członkiem komisji problemowych przy Zarządzie Okręgowym PZŁ w Olsztynie. Za aktywność na niwie łowieckiej został wyróżniony Brązowym Medalem Zasługi Łowieckiej. Mniej aktywne chwile spędza na czytaniu beletrystyki kryminalistycznej.

opr. lek