Czego dotyczy projekt, który pani realizuje?

Ideą konkursu ogłoszonego przez Centrum Mieroszewskiego było budowanie dialogu polsko-wschodniosłowiańskiego. Projekt dotyczy edukacji międzykulturowej i jest adresowany do dzieci w wieku przedszkolnym, 4-6 letnich. Zaprosiłam do udziału w przedsięwzięciu dzieci z Przedszkola Miejskiego nr 40. Projekt jest wieloetapowy. Rozpoczął się 25 października z okazji Międzynarodowego Dnia Animacji, obchodzonego 28 października, a zakończy się 30 listopada. W czwartek 16 listopada odbędą się pierwsze warsztaty dla dzieci. W projekcie wykorzystuję bajki wschodniosłowiańskie. Każdy tydzień jest poświęcony jednej bajce. Pierwszą bajką będzie bajka ukraińska, drugą bajka rosyjska, a trzecią białoruska. Zaczniemy od ludowej bajki ukraińskiej „Rękawiczka”. Bajka ta znajduje się na Liście Białych Kruków, czyli w katalogu najlepszych książek dziecięcych świata. Cieszę się, że mój projekt został dostrzeżony. Centrum Mieroszewskiego wcześniej funkcjonowało jako Centrum Dialogu Polsko-Rosyjskiego, ale ze względu na sytuację geopolityczną zmieniło nazwę i działa szerzej na rzecz dialogu polsko-wschodniosłowiańskiego.

Nie jest to pani pierwsze doświadczenie z warsztatami popularyzującymi kulturę wschodniosłowiańską.

Ten projekt to kolejny etap mojej pracy na rzecz popularyzacji języka i kultury wschodnich Słowian. Od wielu lat prowadzę różne warsztaty, np. w ramach Czwartków z humanistyką czy Dni Humana. Bardzo dziękuję pani profesor Iwonie Ndiaye, która okazała mi ogromne wsparcie i zachęciła do wzięcia udziału w konkursie. Warto też podkreślić, że bez studentów nie zrobiłabym nic – projekt jest skierowany do dzieci, ale przy współudziale studentów filologii rosyjskiej, którzy przeczytają dzieciom wybrane bajki w oryginale oraz zajmą się tłumaczeniem tych utworów na język polski. Już teraz bardzo im dziękuję za zaangażowanie.

Dlaczego akurat bajki?

Kocham bajki. I nie tylko dlatego, że mam dzieci. Gdyby zapytać moich studentów, jaka jest moja ulubiona animacja, myślę, że nie mieliby problemu, bo to „Masza i Niedźwiedź” – często sięgam po nią na swoich zajęciach z praktycznej nauki języka rosyjskiego, które prowadzę. Jestem też autorką kilku publikacji poświęconych Maszy i Niedźwiedziowi, np. o stereotypach rosyjskości, które występują w tym serialu. Dlaczego bajka? Bajka dostarcza wiedzy o świecie i innych ludziach, pomaga zrozumieć pewne postawy i zachowania. Wykorzystując bajkę możemy porozmawiać z najmłodszymi o tolerancji wobec odmienności. Projekt „Z bajką w walizce” jest skierowany do grup, gdzie są dzieci z doświadczeniem migracji. W grupach przedszkolnych nadal mamy dzieci np. z Ukrainy.

Skąd pomysł na taki tytuł projektu „Z bajką w walizce”?

Pomyślałam, że kiedy szykujemy się do podróży i pakujemy swoje rzeczy, to wkładamy do walizki rzeczy niezbędne i te, które są dla nas ważne, z którymi trudno się rozstać. Wybierając się w podróż do babci mój młodszy synek zawsze zabiera ze sobą przytulankę i książeczki. Ponieważ bajka na dobranoc musi być zawsze, to taki rytuał, który daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. I to mnie zainspirowało. Ta walizka z tytułu projektu jest trochę symboliczna – jadę do innego kraju, ale biorę ze sobą coś, co przypomina mi poprzedni dom i życie. Każde warsztaty będziemy zaczynać od rozpakowania walizki, w której będą różne rekwizyty związane z kulturą danego kraju oraz książeczki z bajkami.

Jakie przesłanie ma pierwsza bajka wykorzystana w projekcie?

Bajka „Rękawiczka” to opowieść o gościnności i zgodzie. Dziadek gubi rękawiczkę w lesie. Następnie wchodzą do niej różne zwierzątka: mniejsze, większe. Okazuje się, że w tej małej rękawiczce zmieścił się właściwie cały las. Wystarczyło nieco się przesunąć, trochę się zaangażować. To nauka dla nas dorosłych i dla dzieci, że jeśli tylko zechcemy, to miejsca wokół wystarczy dla każdego. Dotyczy to grupy rówieśniczej, pracy, nowego miasta czy kraju.

Rozmawiała Anna Wysocka

Nie jest to pierwszy projekt realizowany przez pracowników Katedry Literatury i Języka Rosyjskiego ze środków Centrum Mieroszewskiego. W 2020 roku z okazji 150-lecia urodzin Iwana Bunin projekt „Iwan Bunin w Polsce – recepcja, przekład, edukacja" realizowała prof. dr hab. Iwona Ndiaye. Zorganizowano wówczas panel dyskusyjny i wystawę w Bibliotece Uniwersyteckiej UWM w Olsztynie. W tym samym roku dr hab. Joanna Orzechowska, prof. UWM realizowała przedsięwzięcie „Piśmiennictwo mazurskich staroobrzędowców". Wystawa oraz wykłady w Muzeum Ikon i Kultury Staroobrzędowców w Wojnowie adresowane były do turystów odwiedzających Muzeum, okolicznych mieszkańców, przedstawicieli wspólnot staroobrzędowych z kraju i zagranicy oraz badaczy starowierstwa.