Po czerwcowej radości wywołanej decyzją Komisji Europejskiej o zaakceptowaniu wniosku w sprawie sojuszu, które Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie będzie współtworzył z ośmioma innymi uczelniami, przyszedł czas na ostatnie szlify dokumentów i strategii przygotowujących partnerów do podpisania umowy o współpracy.

Podczas wrześniowego spotkania w Portugalii przedstawiciele dziewięciu uczelni wchodzących w skład sojuszu ChallengeEU dyskutowali o kwestiach organizacyjnych.

– Wspólnie z partnerami, którzy współtworzą konsorcjum, rozmawialiśmy o tym, w jaki sposób będziemy podejmować decyzje i monitorować efekty realizacji projektu (zarówno wewnątrz uczelni, jak i pomiędzy uniwersytetami). Wyznaczyliśmy też etapy naszych spotkań, podczas których będziemy podsumowywać i radzić, w jaki sposób realizować ten, powiem szczerze, dość skomplikowany projekt – mówi prof. Jerzy Przyborowski, rektor UWM, który brał udział w lizbońskim spotkaniu. – W czasie pobytu w Lizbonie rozmawialiśmy też o budżecie projektu i o tym, w jaki sposób będziemy ten budżet realizować. Dużo czasu i uwagi poświęciliśmy na to, by ułożyć strukturę zarządzania i ustalić role, które poszczególne uczelnie będą odgrywały w tym konsorcjum odgrywały.

Od strategii do realizacji

Warto zaznaczyć, że liderem projektu jest Uniwersytet Nauk Stosowanych w Offenburgu (University of Applied Sciences Offenburg), a UWM przypada w nim rola wicelidera.

– Ustalono sposób zarządzania tym projektem na poszczególnych poziomach. Poziom strategiczny to przede wszystkim rada strategiczna, w skład której będą wchodzić wszyscy rektorzy i reprezentanci środowiska studenckiego – wyjaśnia prof. Przyborowski.

Studenci będą mieli wpływ na działalność alinasu także za sprawą utworzenia rady studentów. Ich przedstawicieli z każdej uczelni zaproponują poszczególni rektorzy.

Zadaniem wskazanych rad będzie nadzór nad realizacją strategii całego projektu i jej ewentualne korygowanie.

– Drugi poziom struktury organizacyjnej dotyczy zarządzania projektem. Tutaj główną rolę odgrywa lider, czyli Uniwersytet Nauk Stosowanych na czele z profesor Anną Najderek, prorektor z Offenburga, która będzie się wspierała odpowiednimi biurami – zaznacza rektor UWM. – W strukturze wskazano też biuro koordynacji i wsparcia dla wszystkich uniwersytetów. Pod okiem pani profesor Anny Najderek i rady zarządzającej będą więc pracowały zespoły odpowiedzialne za realizację projektu. Na każdym uniwersytecie pojawi się też biuro, w skład którego będą wchodzić różne osoby odpowiedzialne za poszczególne zadania, w tym promocję projektu i komunikację pomiędzy partnerami.

Uczelnie tworzące sojusz robią kolejne kroki w kierunku podpisania umowy z Komisją Europejską. W imieniu wszystkich partnerów zrobi to lider projektu.

Jak relacjonuje rektor UWM, trwają ostatnie negocjacje i wprowadzane są poprawki, które uwzględniają także sugestie przedstawicieli Unii Europejskiej.

– Po zawarciu porozumienia z KE, zostanie przedstawiona umowa, która uwzględniać będzie wszystkie te elementy, o których mowa była na spotkaniu w Lizbonie – tłumaczy prof. Jerzy Przyborowski. – Z projektem powinniśmy ruszyć od początku 2025 roku, ale nie ma tu żadnego przymusu. Rozmawialiśmy o tym, że lepiej jest omówić wszystkie szczegóły i je dopracować, podjąć ostateczne decyzje, zanim się ruszy. Będąc tak przygotowanym, można rozpocząć realizację projektu, aby zakończył się sukcesem.

Partnerstwo na rzecz rozwoju

Przypomnijmy, że partnerami UWM w sojuszu ChallengeEU są:

• University of Applied Sciences Offenburg (Offenburg, Niemcy)
• ECAM LaSalle (Lyon, Francja)
• Latvia University of Life Sciences and Technologies (Ryga, Łotwa)
• South East European University (Tetowo, Północna Macedonia)
• European University of Lisbon (Lizbona, Portugalia)
• European University of Valencia (Walencja, Hiszpania)
• Mid Sweden University (Östersund, Szwecja)
• University of Applied Sciences and Arts Northwestern Switzerland (Brugg-Windisch, Szwajcaria)

Na współpracy uczelni skorzystać mają przede wszystkim studenci i pracownicy. Studenci pierwszego, drugiego, trzeciego stopnia będą mieli możliwość studiowania na uczelniach we Francji, Hiszpanii, Macedonii Północnej, Niemczech, Łotwie, Portugalii, Szwajcarii i Szwecji, a także realizowania kursów zakończonych certyfikatami partnerskich uniwersytetów. Studenci będą brali udział w międzynarodowych projektach, których korzyścią dodatkową będzie integracja środowiska studenckiego. Celem partnerstwa jest też rozwój społeczności, w której każdy jest akceptowany i doceniany.

Dzięki rozbudowie sieci kontaktów w modelu poczwórnej helisy (nauka, gospodarka, społeczeństwo, samorząd) dołączenie UWM do konsorcjum będzie korzystne także dla pracowników uczelni. Będzie im łatwiej prowadzić badania w międzynarodowych zespołach, co przyczynić się powinno do rozwoju potencjału naukowego UWM.

dbp

Fot. Archiwum prywatne