Prof. Elżbieta Suchowilska jest nie tylko najmłodszym stażem profesorem na UWM, ale także należy do najmłodszych ... wiekiem. W lipcu skończy 45 lat.

- Tytułu profesora to wielkie wyróżnienie i docenienie mojej dotychczasowej pracy. Jestem bardzo szczęśliwa i dumna. To zwieńczenie pewnego etapu w karierze naukowej, ale nie jest to koniec wyzwań! Mam głowę pełną pomysłów, wszak naukowcem jesteśmy 365 dni w roku. Nawet na urlopie pojawiają się nowe koncepcje, które są związane z naszymi badaniami. Trudno nie myśleć o pracy szczególnie, jeśli się ją lubi. A ja bardzo lubię swoją pracę. Chyba najbardziej lubię wiosnę i lato, kiedy przebywam na poletkach doświadczalnych w Bałcynach. Tam jest mój żywioł… Szczególne słowa kieruję do prof. Mariana Wiwarta. To on zaszczepił we mnie pasję do pszenic oplewionych. Pod jego opieką przygotowałam rozprawę doktorską. Chciałabym również podziękować wszystkim pracownikom mojej katedry za ogromną życzliwość i pomoc – dzieli się swymi refleksjami prof. Suchowilska

Prof. Suchowilska ukończyła studia magisterskie na kierunku rolnictwo na Wydziale Rolnictwa i Kształtowania Środowiska UWM. W r. 2006 uzyskała stopień doktora nauk rolniczych, a w r. 2012 stopień dr hab. Wszystkie na macierzystym wydziale. Zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w Katedrze Genetyki, Hodowli Roślin i Inżynierii Biosurowców.

Przeważająca część jej pracy zawodowej wiąże się z badaniami oplewionych gatunków pszenicy: samopszy, płaskurki i orkiszu. Jej badania dotyczą badania składu chemicznego ziarna warunkującego jego wartość żywieniową, oceny reakcji oplewionych gatunków na infekcję patogenami rodzaju Fusarium i zastosowania komputerowej analizy obrazu w badaniach hodowlanych i odpornościowych. Ponadto w ostatnich latach dzięki współpracy z wiodącymi ośrodkami w kraju i za granicą prowadzi wielowątkowe badania nad pszenicą polską pszenicą twardą.

Prof. Suchowilska jest współautorką 5 odmian rolniczych pszenic oplewionych (orkiszu, płaskurki i samopszy), do których wyłączne prawo posiada UWM. Ziarno tych odmian charakteryzuje wysoka wartość odżywcza i prozdrowotna i są one przydatne do uprawy zarówno w systemie ekologicznym jak w integrowanym. Nadaje się z powodzeniem do produkcji różnych mąk oraz płatków i kasz o różnej granulacji. Ponadto rośliny wykazują dobrą odporność na patogeny grzybowe porażające kłos i ziarno, zwłaszcza grzyby rodzaju Fusarium. Przyczyniło się to do zainteresowania tymi odmianami rolników i firm hodowlano-nasiennych reprodukujących ich kwalifikowany materiał siewny.

Prof. Suchowilska była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana. W wolnej chwili gra w tenisa ziemnego i podróżuje.

lek