ELJOMASI to wystawa grupy pedagogów Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prezentowany zestaw prac jest próbą konfrontacji ich artystycznych postaw, fascynacji i rozwiązań formalnych. To również kompilacja twórczych światów czterech artystów, wykładowców, profesorów Wydziału Grafiki tamtejszej uczelni. Każdy z nich podąża własną drogą, jednak przyjaźń i wspólne miejsce pracy stają się podwaliną do stworzenia heterogenicznego układu. Układu interdyscyplinarnej ekspresji i poszukiwania abstrakcyjnego miejsca, w którym przenikają się twórcze energie.  Wystawa ELJOMASI to również próba odpowiedzi na pytanie, czy byłaby szansa na zbudowanie wspólnej artystycznej wypowiedzi, gdyby nie czas dzielony w Wileńskiej Akademii? Czy podjęliby twórczy dialog na płaszczyźnie innej niż zawodowa? Wystawa stwarza możliwość poszukiwania odpowiedzi na te pytania.

W czasie wernisażu swoje prace zaprezentują Elena Grudzinskaitė, Jonas Čepas, Marija Marcelionytė-Paliukė i Simonas Kuliešis. 

W swojej praktyce artystycznej Elena analizuje relacje między jednostką, terytorium i środowiskiem. Poddaje rozwadze marginalność i kruchość parametrów czasu i przestrzeni oraz ich wpływ na człowieka. Twórcze fascynacje artystki oscylują wokół fizycznych modyfikacji otoczenia, koncepcji ludzkiego i nieludzkiego środowiska, w którym dokonuje się ścieranie i przenikanie natury i cywilizacji. Prace Eleny często nawiązują do form przekształconego, zsyntetyzowanego krajobrazu stając się swego rodzaju kondensatem reakcji na środowisko fizyczne, społeczne i kulturowe.

Obrazy Jonasa powstały z doświadczania i prób przekształcania form. Są wyrazem niejednoznaczności postrzegania. Zapisane w akcie twórczym stany poszukiwań to transpozycja niepewności, manifestująca się w powtórzeniach, dezorganizacji płaszczyzny obrazu, rozpadach i konsolidacji układów. Artysta posługuje się własnym językiem wizualnego przekazu, za pomocą którego zadaje fundamentalne pytania i wytycza kierunki poszukiwania odpowiedzi.

Prezentowany zestaw prac przez Mariję opiera się na rysunku, a czasem na samym akcie rysowania. Artystka skupia się na analizie zbiegów okoliczności, które zachodzą w tym procesie. Kontempluje zapis nieplanowanego gestu, który udaje się jej uchwycić i zachować w pamięci. Marija czuje i postrzega świat przez pryzmat i specyfikę grafiki. Jej obserwacje związane są z szukaniem możliwości translacji tego co widzialne na skrótowy przekaz znaku i symbolu, gotowy do druku. Artystka poddaje się fascynacji procesem twórczym dopatrując się magii w ulotnych momentach dialogu między matrycą, a skończonym dziełem. Jego wartość związana jest z ciągłością jego powtarzania i budowania układów z elementów, które wchodzą ze sobą w zależności budując w obrębie instalacji nowe konteksty i znaczenia.

Simonas poszukuje inspiracji w kontakcie z naturą. Jego prace to dialog z rzeką jako nauczycielem. Zapisane barwą i formą pytania otwierają przestrzeń pełną potencjalności. Pojawiający się w pracach motyw lasu artysta traktuje jak wędrówkę przez labirynt. Jest ona poszukiwaniem rozwiązania, doświadczaniem niewiadomego i  sposobem na budowanie nowych perspektyw widzenia i rozumienia obrazów. Wiodące emocje manifestują się przez dźwięk w przestrzeni i pola dotyku. "Kołyszę się między naturą, a miejskim otoczeniem, szukam w obrazach złożoności czasu".